‘Ik ben jaloers op profvoetballers’: zei ik.
Wat ben ik toch zwak! Zie je wel, je kan ook niks! Je weet toch hoe het moet? Je neemt je van alles en nog wat voor en dan verpruts je het weer. Zit je weer tot diep in de nacht door te werken en juist nu slaapt die kleine wel, dus pak je rust!
Die negatieve gedachten… om gek van te worden.
Herken jij dit? Ik wel.
Tien jaar geleden toen ik bij een psycholoog aanklopte omdat ik tegen overspannenheid aanliep, (Ach weet je, ik was ‘gewoon’ overspannen maar dat wilde ik toen alleen nog niet toegeven aan mijzelf) liet ik mij ontvallen: ‘Ik ben jaloers op die profvoetballers’. Lekker elke dag trainen (Ik ben dol op sporten dus dat zag ik wel zitten). Rusten tussendoor, goed geld verdienen ect. De beste man keek me aan met een blik of ik gestoord was geworden. Dat hielp mij natuurlijk niet echt want het had me al best wat moeite gekost om überhaupt de stap naar een psycholoog te zetten. Nou, hij was het dus niet me eens. Hij zei: ‘Weet je wel onder hoeveel druk zij moeten presteren? Die hebben het heel zwaar!!’
Ik voelde me heel klein worden en dacht: ‘Ach ja, je hebt gelijk wie ben ik nou?’ Wat zit ik te zeuren. Absurd weet ik nu. Ik had toen een fulltime job als manager control, stuurde 14 man aan, 2 kleine kids waarvan 1 niet slaper en een postdoctorale opleiding (RC). Hoezo is dat geen topsport?
Begrijp me niet verkeerd natuurlijk hebben die topsporters het zwaar. Vooral als de prestaties uitblijven, is de sociale druk groot maar ook zij leggen de druk vooral op hun eigen schouders. Maar wat is dan het verschil met de topsporters en de toppers op de werkvloer? Niet, toch?
Ik werd me bewust dat het niet uitmaakt wat voor werk je hebt of wat je doet.
Spanningen hebben we allemaal en doen we vooral zelf.
Ik ben ontzettend blij dat Dumfries zo open is over zijn sessies met een mental coach, psycholoog want dit wordt goed ontvangen door de maatschappij.
Die schaamte eraf om hulp te zoeken als het mentaal niet lekker gaat is zo fijn en kan zoveel ellende voorkomen. Ook op fysiek of emotioneel vlak. Hulp bij voeding, (voorkomen van) blessures vindt men al heel normaal! Nu het mentale stuk ook!
Laten wij toppers nu ook aardig en professioneel naar onszelf zijn want ook op de werkvloer leggen we onszelf bewust en onbewust enorme druk op om te presteren!
In situaties van stress, crisis slaan we door in onze topkwaliteiten. Daar hoeven we namelijk niet over na te denken.
Als dat hard werken is dan doen we er dus nog een extra schepje bovenop. Een topper op de werkvloer, net als de topsporter, blokkeert zichzelf en topprestaties blijven dan juist uit. Zelfkritiek en andere negatieve gedachten zijn vervolgens geen uitzondering.
Hulp zoeken wordt dan niet (gelijk) als mooi gezien maar als niet goed genoeg zijn.
Deze belemmerende gedachten zorgen er dan juist voor om nog beter je best te doen en de negatieve spiraal draait door.
Wat doe jij? Ga je door in dezelfde gedachten patronen of?
Wil jij dolgraag anders? Uit die beperkende gedachten komen?
Ik nodig je graag uit voor een gesprek. Stuur me een bericht of klik op de link https://hartzinnig.nl/contact/
Overigens ben ik me ervan bewust dat een grote groep mensen op de wachtlijst bij GGZ staan en zich ook kwetsbaar hebben opgesteld.
Weet dat coaching vaak vergoed wordt door de werkgever en of jij je persoonlijk ontwikkel budget daarvoor kan gebruiken.
Veranderen op wat voor gebied dan ook, begint hoe dan ook bij jezelf!
